ch. 8
Eum.8.1
Hic in Paraetacis cum Antigono conflixit, non
acie instructa, sed in itinere, eumque male acceptum
in Mediam hiematum coegit redire. ipse in finitima
regione Persidis hiematum copias divisit, non ut voluit, sed ut militum cogebat voluntas.
Eum.8.2
namque illa phalanx Alexandri Magni, quae Asiam peragrarat
deviceratque Persas, inveterata cum gloria tum etiam licentia, non
parere se ducibus, sed imperare postulabat, ut nunc veterani faciunt
nostri. itaque periculum est ne faciant quod illi fecerunt, sua
intemperantia nimiaque licentia ut omnia perdant neque minus eos, cum
quibus fecerint, quam adversus quos steterint.
Eum.8.3
quodsi quis illorum veteranorum legat facta,
paria horum cognoscat neque rem ullam nisi tempus
interesse iudicet. sed ad illos revertar. hiberna sumpserant non ad usum belli, sed ad ipsorum luxuriam,
longeque inter se discesserant.
Eum.8.4
hoc Antigonus cum
comperisset intellegeretque se parem non esse paratis
adversariis, statuit aliquid sibi consilii novi esse capiendum. duae erant viae, qua ex Medis, ubi ille hiemabat, ad adversariorum hibernacula posset perveniri.
Eum.8.5
quarum brevior per loca deserta, quae nemo incolebat
propter aquae inopiam, ceterum dierum erat fere decem;
illa autem, qua omnes commeabant, altero tanto longiorem habebat anfractum, sed erat copiosa omniumque rerum abundans.
Eum.8.6
hac si proficisceretur, intellegebat prius adversarios rescituros de suo adventu,
quam ipse tertiam partem confecisset itineris; sin per
loca sola contenderet, sperabat se imprudentem hostem
oppressurum.
Eum.8.7
ad hanc rem conficiendam imperavit
quam plurimos utres atque etiam culleos comparari
post haec pabulum, praeterea cibaria cocta dierum
decem, ut quam minime fieret ignis in castris. iter
quo habeat, omnes celat. sic paratus, qua constituerat,
proficiscitur.